Leren geeft me plezier en een vrijheid in denken. Altijd zelfontdekkend en diepgaand vanuit de kern van de persoon. In de ideale flow tijdens zo’n leerproces ervaar je een gevoel van geluk wanneer je spelenderwijs en vol vertrouwen, gedreven door nieuwsgierigheid, op zoek gaat naar de waarheid. Ik heb de mindset die je naar dit groeigeluk brengt de naam Wiskundeplezier gegeven.
Waarom wiskunde? Omdat wiskunde de taal is van de natuur die we spreken met ons wiskundig brein. Iedereen wordt geboren met een wiskundige brein. Dit brein dat je in staat stelt om je omgeving te bekijken vanuit een nieuwsgierige drang naar leren. Deze nieuwsgierigheid is de bron van waaruit wij leren en groeien. Dit leerproces volgt een wiskundig patroon dat ontstaan van binnenuit en exponentieel groeit. Het is de manier waarop de natuurlijke groei werkt: bloemen, bomen, kijk maar goed en je zult herhalende patronen zien. Soortgelijke patronen kan je ook in jezelf ontdekken, want onze gevoelens en onze kennis zijn het resultaat van de patronen in ons gedrag. Leren is leven. En wanneer je groeit en bloeit vanuit jouw kern ontwikkel je levenskracht, oftewel Kerngroei.
Dit gevoel van overdragen naar mijn leerlingen is jarenlang mijn doel geweest. En toen ik merkte dat mijn eigen dochter dit gevoel niet leek te herkennen heb ik van dit doel mijn missie gemaakt. Hieruit is het concept durven-doen-begrijpen ontstaan. Mijn krachtige methodiek waarmee leerplezier te manifesteren is, en die je leert hoe je op een natuurlijke manier kunt leren om te leren.
Groeien vanuit speelse nieuwsgierigheid is de ultieme vorm van groei. Het levert energie, creativiteit en wijsheid. Geen enkele drang naar kennis is zo krachtig als nieuwsgierigheid naar het ontdekken van het onbekende, hetgeen dat je aandacht trekt, je fascineert en in verwarring brengt. Een baby die je gefascineerd aanstaart en gierend in lachen uitbarst wanneer je kiekeboe speelt. Een peuter die waarom na waarom-vragen op je af blijft vuren en jou uitdaagt om na te denken over schijnbare triviale zaken en een ongemakkelijk gevoel geeft op het moment dat je twijfelt over je eigen kennis. De frustratie die je voelt bij het spelletje mens-erger-je-niet, wanneer je 6 keer op rij er niet in slaagt om een 6 te gooien terwijl je medespelers dit 2 of 3 keer achter elkaar doet en hiermee jouw logisch brein lijkt te tarten. Wiskundeplezier omarmen is op zoek gaan naar de waarheid, je traint de lenigheid van je geest, waardoor je groeit vanuit nieuwsgierigheid en nederig bewust wordt van je onwetendheid.
Als docent/trainer wordt er van mij verwacht dat ik mijn leerlingen iets leer. Je kunt echter ook leerlingen leren leren, dát is wat ik doe. Leren leren en groeien vanuit je kern. Vanuit jouw wereldbeeld, jouw waarheid, hetgeen waar jij van overtuigd bent vertrekken. Dat is wat leren zou moeten zijn. Op zoek gaan naar waar jij diep vanbinnen nieuwsgierig naar bent en wat je verwonderd, open en nieuwsgierig. Een ontdekkingsreis vol onzekerheden en verwarring, telkens opnieuw je hoofd stotend en vanuit nederigheid durven te erkennen dat je een blinde vlek hebt. Want hoe meer je weet, hoe meer je erachter komt hoeveel je nog niet weet.Net als een jaar seizoenen heeft waarin een boom zijn bladeren verliest en opnieuw gaat groeien, zo doorloopt ons leerproces ook een cyclus.
In de winter zoek je de warmte bij jouw oude vertrouwde overtuigingen terwijl je er bewust van bent dat ze je niet helpen groeien en bloeien. Je bent nieuwsgierig maar tast nog in het duister, terwijl je erop vertrouwt dat je nieuwe en frisse inzichten gaat krijgen in de lente.
De lente is de periode waarin de eerste inzichten krijgt en resultaten boekt. Wanneer je de eerste vruchten plukt van jouw nieuw herwonnen kennis en verrast wordt door al het moois om je heen dat er voorheen nog niet was.
De zomer is jouw periode om te schijnen. Je ziet alles helder en geniet volop van het meesteren van jouw kennis die je manifesteert tot meesterschap.
Dan volgt de natte herfst, waarin je erachter komt dat je wanneer je verder wilt komen er nieuwe kennis nodig is. Jouw oude kennis verliest in waarde en lijken als vallende blaadjes uit een boom. Er komt een tijd aan van onzekerheid, waarin je op zoek mag gaan naar een nieuwe en diepere kern, maar hoe?
Dat hoop je te vinden in de koude winter, waar je in beland. Een winter waarin je nog vasthoudt aan jouw warme overtuigingen. Terwijl je weet dat de lente eraan gaat komen.
Zoals je weet dat de seizoenen elkaar afwisselen, zo weet je ook dat je de leercyclus zal doorlopen. Tenminste, zo zou je het kunnen weten, wanneer je de kunst van het diepgaand en zelfontdekkend leren vanuit jouw kern hebt geleerd. Deze kunst van het leren, laat je groeien.
Wanneer je de onderliggende structuur van deze patronen leert begrijpen, kan je tot geweldig waardevolle inzichten komen. En door gebruik te maken van deze kennis kan je deze wiskundewetten in je eigen voordeel gaan gebruiken. Want hoe meer je weet, hoe meer je kunt groeien waardoor je meer keuzevrijheid krijgt.
Je begrijpt dat je in elke situatie de keuze hebt om te accepteren of veranderen. Zoals een boom in een bos die groeit naar de ruimte die er is. Waar zonlicht is zal hij groeien, waar schaduw is zal hij accepteren dat hij minder kan groeien. Het is een natuurlijk proces dat vanzelf gaat, net als bij ons.
Groeien vanuit je kern geeft je leven, energie en vrijheid. Daardoor kan je niet alleen jezelf, maar ook anderen helpen groeien. Alles wat leeft, groeit, als het niet groeit, sterft het. Het is de essentie van ons leven.
Als wiskundeleraar vond ik het geweldig om andere mensen te helpen hun momentum te vinden om te groeien. Hun plafonds breken tot ongelooflijke hoogten. Om geloof te krijgen in hun kunnen en hun blinde vlekken te ontdekken.
Mijn missie is het verspreiden van kerngroei. Om onze kinderen te helpen groeien tot creatieve probleemoplossers die onze wereld nodig heeft, het plezier van het leren te omarmen en te genieten van de levenskracht.
